De laatste maanden zijn er goede initiatieven ontplooid die gericht zijn op een verdere ontwikkeling van transparante en objectiveerbare geriatrische revalidatiezorg (GRZ). Met de in 2014 ontwikkelde set “Prestatie-indicatoren geriatrische zorg” kan het geriatrisch werkveld zelf toetsen en onderlinge vergelijkingen maken over de zorg die in de betreffende GRZ-instelling wordt geboden. Deze set bevat zowel structuur-, proces- als uitkomstindicatoren. Vervolgens werd onlangs het Meetplan van zorgorganisatie Laurens (Rotterdam) gelanceerd. Dit meetplan, gebaseerd op de indeling van het ICF, geeft specialisten ouderengeneeskunde en hun GRZ-teamleden een set meetinstrumenten in handen waarmee de geriatrische revalidatie beter en meer eenduidig geobjectiveerd kan worden. Een set die zich dus meer richt op uitkomstindicatoren. De ontwikkelaars hopen dat meer instellingen deze meetinstrumenten in hun dagelijkse praktijk willen implementeren. Een nadere toelichting op het Meetplan treft u aan in het blog van dr. Romke van Balen op de website van Studio GRZ. Daarnaast verscheen deze week een nieuwe handreiking van Verenso: de “Handreiking Geriatrisch Assessment door de specialist ouderengeneeskunde” (zie GRZ-publicaties). Ook een waardevolle set voor toepassing in de GRZ. Wat ons aan deze handreiking opviel, is dat het uitgangspunt voor de teamrapportage nog sterk aan het SAMPC-model hangt. Het SAMPC-model heeft ons inziens echter een valkuil. Juist in een tijd waar de focus ligt op teambenadering en het stellen van teamdoelen op participatieniveau voor geriatrische revalidanten, zal de specialist ouderengeneeskunde, als dirigent van het GRZ-team, moeten sturen op participatiedoelen. Het ICF-denkkader (International Classification of Functioning, Disability and Health) kan daarbij wellicht beter behulpzaam zijn. In de “Zorgvraagzwaarte-Geriatrische-Revalidatiezorg” wordt ook nadrukkelijk dit kader als uitgangspunt geformuleerd.
Het gevaar van een teamoverleg waarbij de vergaderstructuur wordt opgehangen aan het SAMPC-model is dat de specialist ouderengeneeskunde de teamleden bevraagd op monodisciplinaire bevindingen. Bij het aflopen van de thema’s zal bijvoorbeeld de fysiotherapeut bevraagd worden op de “S” (Somatisch) van de revalidant. De verpleegkundige op “A” (ADL), de maatschappelijk werker op “M” (Maatschappelijk), de psycholoog op “P” (Psychisch) en de logopedist op “C” (Communicatie). Deze structuur maakt het moeilijk om vanuit interdisciplinaire doelen de (geriatrische) revalidatie een optimaal vervolg te geven.
Wij vinden de Handreiking Geriatrisch Assessment een goede stap voorwaarts. Maar wij roepen professionals in de GRZ op om eens kritisch met ons mee te denken. Hoe kunnen we de geriatrische revalidatie het best monitoren? Is het SAMPC-model nog wel passend binnen de structuur van interdisciplinaire revalidatie? Of moet het uitgangsmodel meer op het ICF-model zijn gebaseerd?
Hoe kijkt u hier tegen aan? Studio GRZ hoort graag uw mening.
23 januari 2015
dr. Roland van Peppen, Founding Partner van Studio GRZ
