Wat een zware titel, en nog wel aan het begin van het nieuwe jaar… Dit soort contemplaties horen meer bij oudejaarsavond dan bij een fris begin van 2018, toch? Ik ga u uitleggen dat het wel een fris begin betekent en dat heeft te maken met de Position Paper Geriatrische Revalidatie die recent openbaar is gemaakt. Deze Position Paper beschrijft wat er tot nu toe aan wetenschappelijk onderzoek is gedaan en waar we de komende jaren verder onderzoek naar moeten doen. Het is geschreven door de afdelingen ouderengeneeskunde van het VUmc, Maastricht Universiteit en het LUMC, in samenwerking met vele partijen, zoals Actiz, Verenso, de patiëntenvereniging NPCF en diverse beroepsverenigingen van paramedici en verpleegkundigen.
De Position Paper is belangrijk, omdat we nu veel beter kunnen laten zien wat voor onderzoek er al gedaan is en welke onderzoeksvragen ons toeschreeuwen: zoek mij uit! De geriatrische revalidatie is een relatief nieuw en zeker complex domein van de zorg. Het raakt aan allerlei medisch specialismen zoals neurologie, traumatologie, interne geneeskunde, revalidatiegeneeskunde, maar zeker ook aan allerlei paramedici-disciplines zoals fysiotherapie, ergotherapie, logopedie, psychologie, diëtetiek et cetera. Dat maakt het vak zo leuk, maar het maakt het wel lastig als we de uitkomsten willen verbeteren: als we meer patiënten beter naar huis willen laten gaan, wat is dan zinvol om te verbeteren? De voeding, de hoeveelheid fysiotherapie, de soort therapie, de eigen regie van de patiënt, gezondheidseducatie, valangstbestrijding, andere manier van MDO, ander revalidatieklimaat, inzet van technologie? Het eindproduct van de geriatrische revalidatie hangt van duizenden steentjes, draadjes en nietjes aan elkaar, als een ingewikkelde legpuzzel. In de universitaire verpleeghuisnetwerken, zoals het UNC-ZH in Leiden, proberen we de zorg te verbeteren door zorgprofessionals nieuwsgierig te maken en uit te zoeken hoe de zorg beter kan. Maar als het van duizenden stukjes afhankelijk is, waar moet je dan beginnen? Je begint door te inventariseren welke puzzelstukjes er al zijn, pas dan kun je iets toevoegen aan de legpuzzel. De position paper laat precies zien hoe de puzzel in elkaar steekt en welke stukjes we nu het eerst moeten gaan zoeken. Ik hoop natuurlijk dat u door het lezen van deze handleiding van de grote legpuzzel enthousiast zult raken voor het doen van onderzoek in de geriatrische revalidatie. Studio GRZ is gelukkig al enthousiast en ik ben dan ook heel blij dat Roland en Arnold ook op hét Jaarcongres GRZ van 26 januari aanstaande hier aandacht aan willen besteden. In de kenniscyclus is het belangrijk om nieuwe kennis te maken, te evalueren, en dan ook te verspreiden. Ik ben heel blij dat ik hierin met Studio GRZ mag samenwerken.
Een heel nieuwsgierig 2018 gewenst!
10 januari 2018
Prof. dr. Wilco Achterberg, hoogleraar ouderengeneeskunde LUMC, voorzitter UNC-ZH
